Penggunaan Istilah Jemaah dan Jemaah al-Muslimin: Analisis Dari Perspektif Ulama Turathi

Authors

  • Muhammad Atiullah Othman Fakulti Sains Kemanusiaan, Universiti Pendidikan Sultan Idris, 35900 Tanjong Malim, Perak, Malaysia

DOI:

https://doi.org/10.11113/sh.v10n3-4.1547

Keywords:

Jemaah, Muslim solidarity, Islamic organizations, political Islam, Islamic thought.

Abstract

Jemaah is a term in political Islam that has been discussed since the early days of Islamic emergence and continue to be warmly discussed until now. This paper study meanings of ‘Jemaah’ and Jemaah al-Musliminin al-Qur'an, al-Sunnah and Muslims scholar’s perspectives. This study used documents analysis as its research methodology, especially analysis upon Islamic texts, works of Mufassirin and Muhadithin, classic and contemporary scholar’s views. The results showed that ‘Jemaah’ is an abbreviation of Jemaah al-Muslimin. This means, both concepts shared same meaning of terminology standpoint. This study also found that the meanings of Jemaah which was written by al-Shatibi are actually an adaptation of al-Tabari’s views. The Jemaah meanings are Islamic membership, majority of Islamic membership, a group of Islamic scholars and Prophet Muhammad’s companions. This paper also finds no obstacles for any organizations and Islamic groups calling them Jemaah and Jemaah al-Muslimin as long as there are no contradiction of its true meanings. In fact, this term has a solid backup in al-Sunna and used by earlier scholars. The denial of Jemaah usage is only based on concern of political hardlines’ existence in response to the loss of Islamic Caliph. This concern is fundamentally unable to deny its use because this term illustrates obligations of Muslims solidarity to unite and illegally divisive.

References

Abu Ashbal, Hasan al-Zuhayri Ali Manduh al-Misri. (2011(a)). Sharh Kitab al-Ibanah min Usul al-Diyanah. Diambil: http://shamela.ws/index.php/book/37436. [4 Ogos 2015].

Abu Ashbal, Hasan al-Zuhayri Ali Manduh al-Misri. (2011(b)). Sharh Usul I’tiqad Ahl al-Sunnah li al-Lalaka’i. Diambil: http://shamela.ws/index.php/book/37437. [4 Ogos 2015].

Abu Shamah, ‘Abd al-Rahman bin Isma’il bin Ibrahim al-Maqdisi. (1978). Al-Ba’ith ‘ala Inkar al-Bid’ wa al-Hawadith. Al-Qahirah: Dar al-Huda.

Ahmad Sunawari Long. 2009. Pengenalan Methodologi Penyelidikan Pengajian Islam. Bangi: Gema Alam Enterprise.

al-Asbihani, Ahmad bin ‘Abdullah bin Ahmad bin Ishaq bin Musa bin Mihran al-Asbihani. (1974). Hulliyyat al-Awliya’ wa Tabaqat al-Asfiya’. Bayrut: Dar al-Kitab al-‘Arabi.

Ashaari, Muhamad Faisal Ashaari dan Redzuwan, Ahmad Redzuwan Mohd Yunus. (2008). Mafhum Jemaah al-Muslimin wa Mada Wujub al-Iltizam biha. Dlm. Islamiyyat 30 (2008). 161-128. Diambil: http://ejournal.ukm.my/islamiyyat/article/view/1896/ 1506. [11 Ogos 2015].

al-‘Asqalani, Ahmad bin Ali bin Hajar al-‘Asqalani. (1379H). Fath al-Bari Sharh Sahih al-Bukhari. Bayrut: Dar al-Ma’rifah.

Asri, Asri Zainul Abidin. (2015). DATO' DR ASRI-Maksud Jamaah Dlm Hadith. Diambil: https://www.youtube.com/watch?v=ecLv7gbJ6zM. [11 Ogos 2015].

al-Athari , Abdullah bin Abd al-Hamid al-Athari. (1422H). Al-Wajiz fi ‘Aqidah al-Salaf al-Salih Ahli al-Sunnah wa al-Jemaah. Riyad: Wizarah al-Shu’uniyyah al-Islamiyyah wa al-Awqaf wa al-Da’wah al-Islamiyyah.

al-Baghdadi, ‘Abd al-Qadir bin Tahir bin Muhammad bin ‘Abdullah al-Baghdadi. (1977). al-Farq Bayna al-Firaq wa Bayan al-Firqah al-Najiyyah. Bayrut: Dar al-Afaq al-Jadidah.

Dewan Bahasa dan Pustaka. 2010. Kamus Dewan Edisi Keempat. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

al-Farabi, Muhammad bin Muhammad Tarkhan al-Farabi. (1959). Ara’ Ahl al-Madinah al-Fadilah. Bayrut: al-Matba’ah al-Kathulikiyyah.

al-Ghazali, (1988). al-Iqtisad fi al-I’tiqad. Bayrut: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyah.

al-Hazimi, Ahmad bin ‘Umar bin Musa’id al-Hazimi. (2011). Sharh al-‘Aqidah al-Wasatiyyah. Diambil: http://shamela.ws/index.php/book/37630. [2 Ogos 2015].

Ibn Hazm, ‘Ali bin ’Ahmad bin Sa’id bin Hazm. (t.th). al-Fasl fi al-Milal wa al-’Ahwa’ wa al-Nihal. Bayrut: Dar al-Jayl.

Ibnu al-Mulqan, ‘Umar bin ‘Ali bin Ahmad al-Shafi’i. (2008). Al-Tawdih li Sharh al-Jami’ al-Sahih. Dimashq: Dar al-Nawadir.

Ibnu al-Qayyim, Muhammad bin Abu Bakr bin Ayyub bin Sa’ad Sham al-Din Ibnu Qayyim al-Jawziyyah. (1991). I’lam al-Muqi’in ‘an Rabb al-‘Alamin. Bayrut: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyah.

Ibnu al-Qayyim, Muhammad bin Abu Bakr bin Ayyub bin Sa’ad Sham al-Din Ibnu Qayyim al-Jawziyyah. (1994). Zad al-Mu’ad fi Hady Khayr al-‘Ibad. Bayrut: Mu’assasah al-Risalah.

Ibnu ‘Abidin, Muhammad Amin bin ‘Umar bin ‘Abd al-‘Aziz. (1992). Radd al-Mukhtar ‘ala al-Durr al-Mukhtar. Bayrut: Dar al-Fikr.

Ibnu Jibrin, ‘Abdullah bin ‘Abd al-Rahman bin ‘Abdullah bin Ibrahim bin Fahd bin Hamd bin Jibrin. (2010). Sharh al-‘Aqidah al-Tahawiyyah. Diambil: http://shamela.ws/index.php/book/7724. [5 Ogos 2015].

Ibnu Khaldun, ’Abd ar-RaḥmÄn ibn Muḥammad ibn KhaldÅ«n al-Ḥaá¸ramÄ«. (2011). Muqaddimah Ibn Khaldun. Terjemahan Ahmadi Thoha. Jakarta: Pustaka Firdaus, 2011.

Ibnu Rushd, Muhammad bin Ahmad bin Muhammad bin Ahmad Ibnu Rushd. (2004). Bidayah al-Mujtahid wa Nihayah al-Muqtasid. Al-Qahirah: Dar al-Hadith.

Ibnu Taymiyyah, Ahmad bin ’Abd al-Halim bin Abd al-Salam bin Abdullah. (1995). Majmu’ al-Fatawa li Ibnu Taymiyyah. Al-Madinah: Majma’ al-Malik Fahd li Tiba’ah al-Mashaf al-Sharif.

Ibnu Taymiyyah, Ahmad bin ’Abd al-Halim bin Abd al-Salam bin Abdullah. (1418H). Al-Siyasah al-Shar’iyyah fi ‘Islah al-Ra’iy wa al-Ra’iyyah. Al-Sa’udiyyah: Wizarah al-Shu’uniyyah al-‘Islamiyyah wa al-‘Awqaf wa al-Da’wah al-‘Islamiyyah.

Ibnu Taymiyyah, Ahmad bin ’Abd al-Halim bin Abd al-Salam bin Abdullah. (1997). Al-Siyasah al-Shar’iyyah fi ‘Islah al-Ra’iy wa al-Ra’iyyah. Al-Sa’udiyyah: Wizarah al-Shu’uniyyah al-‘Islamiyyah wa al-‘Awqaf wa al-Da’wah al-Islamiyyah.

Jalal, Muhammad Jalal Abu al-Futuh dan ‘Abd al-Mu’ti, ‘Ali ‘Abd al-Mu’ti Muhammad. (1994). al-Fikr al-Siyasi fi al-Islam. Iskandariyyah: Dar al-Ma’rifah al-Jami’iyyah.

al-Jal’ud, Mahmas bin ‘Abdullah bin Muhammad. (1987). al-Muwalah wa al-Mu’adah fi al-Shari’ah al-Islamiyyah. Al-Mansurah: Dar al-Yaqin.

al-Jawzi , ‘Abd al-Rahman bin ‘Ali bin Muhammad al-Jawzi. (1422H). Zad al-Musayyar fi ‘Ilm al-Tafsir. Bayrut: Dar al-Kitab al-‘Arabi.

Ji Young Cho. 2014. Reducing Confusion about Grounded Theory and Qualitative Content Analysis: Similarities and Differences. Dlm. The Qualitative Report 2014 Volume 19. Hlm. 1-20. http://www.nova.edu/ssss/QR/ QR19/cho64.pdf [4 September 2015].

al-Kasani, Abu Bakr bin Mas’ud bin Ahmad. (1986). Bada’i’ al-Sana’i’ fi Tartib al-Shara’i’. Bayrut: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyah.

Malik, Malik bin Anas bin ‘Amir. (1994). Al-Mudawwanah. Bayrut: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyah.

al-Maturidi, Muhammad bin Muhammad bin Mahmud al-Maturidi. (2005). Tafsir al-Maturidi: Ta’wilat Ahli al-Sunnah. Bayrut: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyah.

al-Misri, Kamal al-Misri. (2001). Mafhum al-Jemaah Bayna al-Dayyiq wa al-Si’ah. Diambil: http://www.onislam.net/arabic/madarik/concepts/99401-2001-09-22%2018-14-40.html. Diambil: 13 Julai 2015.

al-Mubarakfuri, ‘Abd al-Rahman bin ‘Abd al-Rahim al-Mubarakfuri. (Tth). Tuhfat al-Ahwazi bi Sharh Jami’ al-Tirmizi. Bayrut: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyah.

Muhammad, Muhammad Ba Karim Ba ‘Abdullah. (1994). Wasatiyyah Ahli al-Sunnah Bayn al-Firaq. ‘Amman: Dar al-Rayah.

Muhsin, Husin bin Muhsin bin ‘Ali Jabir. (1990). al-Tariq ila Jama’at al-Muslimin. Al-Mansurah: Dar al-Wafa’.

al-Muqaddim, Muhammad bin Ahmad bin Isma’il al-Muqaddim. (2008). Fiqh Ashrat al-Sa’ah. Iskandariyyah: Dar al-‘Alamiyyah.

Mustafa Mashhur. (1995). Min Fiqh al-Da’wah, Juz’ al-Awwal. Al-Qahirah: Dar al-Tawzi’ wa al-Nashr al-Islamiyyah.

al-Nu’aimi , Muhammad Salim al-Nu’aimi. (2000). Takmilah al-Ma’ajim al-‘Arabiyyah, Jilid 2. Baghdad: Wizarah al-Thaqafah wa al-‘Ilam.

Prasad D. 2008. Content Analysis: A Method in Social Science Research. Dlm. Research Methods for Social Work. Hlm. 173-193. New Delhi: Rawat.

al-Qardawi , Yusuf. (2015). al-Jama’at al-Islamiyyah bayna Bid’ah wa al-Wujub. Diambil: http://qaradawi.net/new/all-fatawa/5359-2011-09-21-08-26-20. [Diambil: 7 Ogos 2015].

al-Qari, ‘Ali bin Muhammad al-Mila al-Harawi al-Qari. (2002). Mirqah al-Mafatih Sharh Mishkah al-Masabih. Bayrut: Dar al-Fikr.

al-Qurtubi, Muhammad bin Ahmad bin Abu Bakr bin Farh al-Ansari al-Khazraji al-Qurtubi. (1964). al-Jami’ li Ahkam al-Qur’an. Al-Qahirah: Dar al-Kutub al-Misriyyah.

al-Rajihi, ‘Abd al-‘Aziz bin ‘Abdullah bin ‘Abd al-Rahman. (2011). Sharh Kitab al-Sunnah li al-Barbahari. Diambil: http://shamela.ws/index.php/book/35083. [5 Ogos 2015].

al-Rajihi, ‘Abd al-‘Aziz bin Faysal al-Rajihi. (1424H). Qam’ al-Dajajilah al-Ta’inin fi Mu’taqid A’immah al-Islam al-Hanabilah. Al-Riyadh: Matabi’ al-Humaysi.

al-Razi, Muhammad bin ‘Umar bin al-Hasan bin al-Husayn al-Taymi al-Razi. (1420H). Mafatih al-Gayb. Bayrut: Dar Ihya’ al-Turath al-‘Arabi.

Sa’id Hawwa. (1984). Al-Madkhal ila Da’wah al-Ikhwan al-Muslimin. Al-Qahirah: Maktabah Wahbah.

Salih, ‘Abd al-Rahman bin Salih bin Salih al-Mahmud. (1995). Mawqif Ibnu Taymiyyah min al-Asha’irah. Al-Riyad: Maktabah al-Rushd.

al-Saqqaf, ‘Alawi bin ‘Abd al-Qadir (Pnyt). (1433H). Al-Mawsu’ah al-‘Aqadiyyah. Diambil: http://shamela.ws/index.php/book/38058. [4 Ogos 2015].

al-Saqqaf, ‘Alawi bin ‘Abd al-Qadir. (1997). Muktasar Kitab al-I’tisam. Riyad: Dar al-Hijrah.

Sarah, Hsiu-Fang Hsieh dan Shannon E. 2005. Three Approaches to Qualitative Content Analysis. Dlm. Qualitative Health Research, Vol. 15 No. 9, November 2005. New York: Sage Publications.

al-Shafi’i, Muhammad bin Idris bin al-‘Abbas. (1940). Al-Risalah. Al-Qahirah: Maktabah al-Halabi.

al-Shafi’i, Muhammad bin Idris bin al-‘Abbas. (1990). Al-Umm. Bayrut: Dar al-Ma’rifah.

al-Shatibi, Ibrahim bin Musa bin Muhammad al-Lakhami al-Shatibi. 2008. al-I’tisam. Jaddah: Dar Ibn al-Jawzi.

al-Siba’i, Musafa bin Husni al-Siba’i. (1982). Al-Sunnah wa Makanatuha fi al-Tashri’ al-Islami al-Juz’ al-Thalith. Dimashq: al-Maktab al-Islami.

al-Sindi, Muhammad bin ‘Abd al-Hadi al-Sindi. (1986). Hashiyah al-Sindi ‘Ala Sunan al-Nasa’i. Halab: Maktabah al-Matbu’at al-Islamiyyah.

al-Tabari , Muhammad bin Jarir bin Yazid bin Kathir bin Ghalib al-Tabari. (2000). Jami’ al-Bayan fi Ta’wil al-Qur’an. Bayrut: Mu’assasah al-Risalah.

al-Tha’labi, Ahmad bin Muhammad bin Ibrahim al-Tha’labi. (2002). al-Kashf wa al-Bayan ‘an Tafsir al-Qur’an. Bayrut: Dar al-Turath al-‘Arabi.

al-Turki, ‘Abdullah bin ‘Abd al-Muhsin bin ‘Abd al-Rahman al-Turki. (1418H). Al-Ummah al-Wasat wa al-Minhaj al-Nabawi fi al-Da’wah ila Allah. Riyad: Wizarah al-Shu’un al-Islamiyyah wa al-Da’wah wa al-Irshad.

al-Wahidi, ‘Ali bin Ahmad bin Muhammad bin ‘Ali al-Wahidi. (1430H). al-Tafsir al-Basit. Riyad: ‘Imadah al-Bahth al-‘Ilmi.WAMY, al-Nadwah al-‘Alamiyyah li al-Shabab al-Islami. (1420H). Al-Mawsu’ah al-Muyassarah fi al-Adyan wa al-Mazahib wa al-Ahzab al-Mu’asirah. Al-Qahirah: Dar al-Nadwah al-‘Alamiyyah.

Zaharuddin, Zaharuddin bin Abdul Rahman. (2015). Kefahaman Erti Jemaah Dari Hadis & Isu Bai’ah. Diambil: https://goo.gl/7gjgx3. [30 Julai 2015].

Zaharudin, Zaharudin Muhammad. (2015). Kekeliruan Dato Dr Asri Ketika Menghuraikan Hadis Jemaah Islam. Diambil: https://www.facebook.com/permalink. php?story_fbid=999293690101066&id=312456128784829. [11 Ogos 2015].

Downloads

Published

2018-11-28

How to Cite

Othman, M. A. (2018). Penggunaan Istilah Jemaah dan Jemaah al-Muslimin: Analisis Dari Perspektif Ulama Turathi. Sains Humanika, 10(3-4). https://doi.org/10.11113/sh.v10n3-4.1547